HP Headquarter » Essays

Essays


De drie onvergeeflijken: De Imperius Vloek - Matt

Zoals jullie waarschijnlijk heel goed weten zijn er drie "onvergeeflijke" vloeken: Imperius, Cruciatus en Avada Kedavra. Voor de duidelijkheid, Imperius staat voor het verliezen van de controle over je eigen keuzes, Cruciatus voor marteling en Avada Kedavra voor de dood. Respectievelijk zorgen ze voor de drie dingen die de mens waarschijnlijk het meest vreest, al heb ik het vermoeden dat Jo ons wil laten zien dat we eigenlijk niet bang hoeven te zijn voor deze vormen van misdaad. De gevolgen spreken echter voor zich en we hebben ze alle drie al in actie gezien in de laatste drie boeken. Hoe het dan toch kan dat deze drie spreuken volgens mij een sleutelrol gaan spelen in boek zeven via Voldemorts onwetendheid zal ik in de komende tijd uitleggen. Dit is het eerste deel in deze reeks van voorlopig vier geplande essays over de onvergeeflijken:

1. Imperius
2. Cruciatus
3. Avada Kedavra
4. Voldemorts zwakheid

De Imperius Vloek

De Imperius vloek lijkt dan misschien wel de meest zwakke van de drie, maar heeft toch al voor flink wat schade gezorgd. Iets dat we gemakkelijk over het hoofd zouden kunnen zien is dat Dolleman, een zeer respectabele Schouwer, door deze spreuk tijdelijk was verslagen. Het blijkt dus dat de Imperius vloek zelfs voor zeer krachtige tovenaars gevaarlijk is, daarover straks meer. Het punt was dat de schade bij Dolleman niet echt een groot effect had op het leven van anderen, afgezien van het feit dat er een fake Dolleman rondliep met snode plannen. Dit is echter niet helemaal te wijten aan de Imperius vloek, maar meer aan het plan erachter; een andere vloek had waarschijnlijk ook voor hetzelfde resultaat kunnen zorgen, maar Krenck Jr. gaf gewoon de voorkeur aan een zeer kwade spreuk in plaats van iets simpelers. De legendarische Drank van de Levende Dood – waarvan we de werking nog steeds in spanning afwachten – klinkt als een beter alternatief, gezien de mogelijkheid dat een Imperius vloek doorbroken kan worden.

Voorbeeld twee is Krenck Sr. en nu zien we pas wat een destructieve uitwerking de Imperius vloek eigenlijk kan hebben. Zonder dat anderen enig argwaan krijgen, kan informatie worden gewonnen en toegespeeld, zie trouwens ook de situatie Draco en Madame Rosmerta. Kortom een belangrijk wapen in Voldemorts (nu nog) terroristische aanpak van oorlog voeren.

Echter totaal ineffectief wanneer het op Harry aankomt. In Vuurbeker zagen we al dat zelfs de enige echte Voldemort hem er niet onder kan krijgen, zeker niet na nog drie jaar ervaring en training. Maar nu kom ik terug op het punt waar ik zei dat Imperius zelfs op sterke tovenaars een grote uitwerking kan hebben. Net als Perkamentus zegt dat zijn fouten, vanwege de macht die hij heeft, grotere gevolgen hebben dan bij normale mensen, zou een sterke tovenaar van de goede zijde met de Imperius vloek wel eens een klein probleempje kunnen vormen. Vooral als dit mensen zijn die dicht bij Harry staan, bijvoorbeeld Ron, Ginny of Hermelien. Harry zou ze geen kwaad kunnen doen, niets meer dan een Petrificus Totalus in ieder geval die ze allen met een simpel schildje kunnen afweren. Wat te doen als je beste vriend je grootste vijand wordt…

Dan is er nog de vraag tot hoe ver men kan gaan in het manipuleren van de ander. Technisch gezien zou er geen beperking moeten zijn en uit de Harry Potter boeken tot nu toe lijkt daar ook geen sprake van te zijn. Sommige handelingen zouden echter wel meer wilskracht van de vervloeker vragen om de wilskracht van de vervloekte te overwinnen. Zo zien we dat Harry tot op zekere hoogte de effecten van de Imperius voelt, totdat hij iets moet doen dat duidelijk tegen zijn verstand ingaat. De grens ligt bij Harry dus vrij laag, namelijk zo ongeveer rond het punt waarop iemand hem vraagt om van een bureau af te springen, niet direct gevaarlijk dus. Bij Krenck Sr. ligt die grens al een stuk hoger, al is niet precies bekend wat hem de vloek heeft doen afgooien, maar dat is niet echt belangrijk. Punt is dat zowel hij als zijn zoon bij machte waren de vloek van zich af te gooien, echter niet zo effectief als Harry dan kan. Mijn vermoeden is dus kort samengevat dat er een gebeurtenis nodig is, een bevel zo je wilt, die ervoor zorgt dat er iets gebeurt in het hoofd van de vervloekte. Naarmate de tovenaar een sterkere wil heeft, want dat is zeer waarschijnlijk dat stemmetje dat Harry weer terugbrengt naar de realiteit, is er een minder drastisch bevel nodig om de vervloekte de kans te geven de vloek van zich af te zetten. Het is dus makkelijker om iemand onder de Imperius vloek te houden voor onbenulligheden dan om ze iets te laten doen wat ze echt niet willen doen.



Reageer op dit essay op het forum (maak een nieuw topic aan als er nog geen bestaat).

Je browser ondersteunt geen javascript, schakel javascript in of installeer een browser die wel javascript ondersteunt om de pagina goed te kunnen bekijken