The Fantastic Two vs. The Not So Fantastic One! - Matt
| Vorig hoofdstuk | Volgend hoofdstuk |
DE RATTENVANGER VAN HAMELEN
Robin legde Robert neer op de grond. Hij vuurde onverwacht een zeer krachtige spreuk op Matt af, waardoor die van zijn sokken afgeblazen werd.
Matt klapte tegen de muur en begon één te worden met de dikke bakstenen. Robin begon een andere spreuk te mompelen, en een wit licht begon om hem heen te schijnen. Toen begon Robin rond te tollen om zijn as. Steeds sneller en sneller. Uiteindelijk stopte het tollen en het witte licht verdween.
Zijn zwarte gewaad was nu verdwenen en daarvoor in de plaats was er een blauw kostuum met een rode cape verschenen. Op zijn borst stond een grote F. Robin pakte Robert op en liep naar de rand van het bos. Hij sprong op en vloog de nacht in.
Robert deed zijn ogen open. Ver onder hem zag hij Delft voorbij vliegen. Hij lag over Robins schouder en hij merkte dat Robin degene was die vloog.
“Ik had nooit gedacht dat Superman echt bestond!”
“Dat doet hij ook niet, ik heb hem alleen bedacht als dekmantel. De Dreuzels mochten niet weten dat ik degene was die ze steeds redde, omdat ze niet mochten weten dat magie bestond. Die Dreuzels zijn zo gelovig dat ze wel in buitenaardse wezens die de mensheid komen redden geloven. Er draait nu zelfs weer een film over mij in hun bioscoop, dat is een grote zaal waar ze films bekijken. Ze noemen me zelfs Superman!”
Robin bracht Robert naar een grot, vlakbij de stad Hamelen. Hier kunnen we denk ik wel een paar dagen rusten, niemand die ons hier lastig zal vallen. Ze liepen de grot in en ontstaken een lichtje aan het einde van hun toverstaf. Plotseling zagen ze allemaal ogen, net buiten de lichtbundel van hun staf.
“Ik vraag me af wat hier allemaal leeft,” zei Robert.
“Lumos Maximum,” riep Robin en opeens was de hele grot fel verlicht. Ze zagen allemaal kleine kinderen verschrikt hun ogen bedekken. Op een stoel zat een man, met een fluit in zijn handen. Naast hem lag een toverstaf.
“Wat doen jullie hier in mijn grot?” vroeg hij. Robin herkende de man, en vuurde gelijk touwen op hem af, waardoor hij vastgebonden zat. De kinderen, eenmaal aan het licht gewend, vielen Robin en Robert aan.
Robert wist hen allen tegen te houden met één simpele schildspreuk. “Waarom bind je die man nou vast?” vroeg Robert.
“Herken je hem dan niet? Dit is de rattenvanger van Hamelen, een tovenaar die eens Dreuzels geholpen heeft hun stad te reinigen van Ratten, maar toen ze hem zijn beloning niet gaven heeft hij als straf alle Dreuzelkinderen meegenomen naar deze grot, zodat de ouders hen nooit meer konden zien. Deze tovenaar hoort thuis in Azkaban, als het nog zou bestond tenminste. We zullen hem hier vastgebonden laten zitten, en de kinderen sturen we terug naar hun stad.”
Robert liep verward de grot uit, hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij die duistere tovenaar niet herkende. Op de schouwerschool was zijn verhaal zo vaak verteld, hij stond zelfs in de top 50 van meest gezochte tovenaars.
“Trek het je niet aan Robert, je bent gewoon nog verward door wat Matt met je gedaan heeft. Dit trekt wel weer weg.”
Matt was kwaad. De Fantastic Two waren hem alweer ontsnapt. Hij ijsbeerde door zijn kamer. Ik moet iets nieuws bedenken om die twee kwijt te raken. Ik moet ze echt zien te lozen.
Hij liep naar het raam. Buiten zag hij een paar kinderen zwerkbal spelen. Uit ergernis schoot hij een groene lichtstraal op hen af, alle kinderen vielen dood van hun bezem terwijl de bezem zelf gewoon doorvloog.
“Wat is er van je geworden?” vroeg Matt zich af. Zijn rechterhand was zwart geworden, een teken dat hij in en in slecht aan het worden was. Hij wist dat er nu geen terugweg meer was. Dat hij nooit meer de oude zou worden. Dat hij nooit meer gezellig met zijn twee vrienden kon kaarten, vooral omdat die twee vrienden nu zijn twee grootste vijanden zijn.
Matt liet Voldemort bij zich komen. “Ik wil dat je die twee voor mij opspoort en een poging doet hen te vermoorden. Kom niet bij mij terug voor je geslaagd bent. Verdwijn nu uit mijn ogen!
| Vorig hoofdstuk | Volgend hoofdstuk |
