Vergeten Liefde - Silveryne
Volgend hoofdstuk |
HOOFDSTUK 1: HET DAGBOEK
Ze keek me in de ogen en ik was verkocht. Toch zal ik haar nooit krijgen, want ze heeft meer interesse in James. Soms benijd ik hem, maar weet dat het geen nut heeft. Eens zal er een tijd komen dat ik mijn eigen vriendin krijg, ook al ben ik dan een weerwolf.
Remus legde zijn veer op het bureau en klapte zijn dagboek dicht. Het was kerstvakantie en hij zat in de leerlingenkamer van Griffoendor. Net toen hij zijn spullen wilde opruimen, kwamen de altijd vrolijke James en Sirius binnen. In de deurpost bleef Peter staan in afwachting van wat zijn vrienden gingen doen.
Sirius zag hoe Remus een boek geheimzinnig in zijn mantel verborg en kon het nog net op tijd weg grissen. Snel bladerde hij naar de laatste pagina, waar de inkt inmiddels blauw opgedroogd was, en begon te lezen.
�Remus, ouwe makker, laat James het maar niet horen,� zei hij, terwijl hij achterom keek naar de plaats waar James had gestaan. Deze was echter vertrokken naar een paar stoelen waar meiden zaten te giechelen. E�n van hen was Lily, het mooiste meisje van jaar vier van Griffoendor. Misschien wel van de hele school.
�Spijtig, maar je moet toegeven dat het een leuk stel is.�
Sirius keek naar het teleurgestelde gezicht van Remus en sloeg hem even op de schouder. Deze had inmiddels zijn dagboek teruggekregen en veilig opgeborgen in zijn mantel.
�Zeg niets tegen Lily en James, wil je? Ik wil niet dat hun geluk verbroken wordt door een weerwolf als ik.�
Het gezicht van Remus was bleek, werd bleker en uiteindelijk verontschuldigde hij zich. Peter keek verbaasd achterom toen hij Remus naar de slaapkamers zag verdwijnen. De deur werd met een klap dicht gegooid waardoor hij moest wijken van zijn plaats. Liever deed hij dit niet, want voor hem was het fijn om vrienden te hebben, maar niet om te kijk te staan in een drukke leerlingenkamer. Toch zette hij voorzichtig een paar passen in de richting van Sirius en vroeg hem wat er met Remus was gebeurd. Deze reageerde ietwat chagrijnig, waardoor Peter verschrikt terug deinsde.
�Het is raadzaam dat je je even niet met hem bemoeit. Onze Maanling heeft wat puberteitsproblemen. Zal wel weer overgaan.�
Hij liet Peter achter en liep James en de meiden om zich met het gesprek te bemoeien, terwijl hij zich afvroeg waarom Peter altijd achter hem aan liep. Hij was dan ook blij toen deze eindelijk had besloten om met zijn huiswerk voor Toverdranken aan de slag te gaan in plaats van een verhitte discussie tussen James, Sirius, Lily en haar vriendinnen te verstoren.
Ondertussen zat Remus op zijn hemelbed en haalde zijn dagboek weer tevoorschijn. Eindelijk rust. Hij verwachtte dat er niet zo snel iemand zou verschijnen om hem te zoeken. Hij graaide naar zijn veer, terwijl hij door het dichtstbijzijnde raam naar buiten keek. Het sneeuwde en de meeste leerlingen die niet in school waren of terug naar huis waren gegaan, speelden nu massaal in de witte, koude massa. De ene na de andere sneeuwbal vloog voorbij en Remus vroeg zich af wat James en Sirius er mee zouden doen wanneer zij buiten waren. Beheksen? Vast en zeker, die twee konden het niet laten om overal weer chaos te cre�ren.
Remus lachte in zichzelf en schudde zijn hoofd. En nu hadden ze ook nog het idee om illegaal faunaat te worden, zodat ze bij hem konden zijn wanneer het volle maan was. Onverbeterlijk, maar wel de allerbeste vrienden.
Hij haalde een inktpotje uit zijn nachtkastje en zette het naast zich in de vensterbank. De vensterbank! Als hij daar eens ging zitten, dan kon hij een oogje in het zeil houden. Hij verwachtte dat het niet lang meer zou duren voor James en Sirius naar buiten zouden gaan op de voet gevolgd door Peter.
Remus hees zich in de vensterbank, nam zijn veer en dagboek en las de laatste regels nog even terug.
�ook al ben ik dan een weerwolf�
Weerwolf, het had hem moeite gekost om normaal naar Zweinstein te mogen, maar gelukkig was daar professor Perkamentus die het verhaal van Vaalhaar kende. Vaalhaar, de weerwolf die er voor gezorgd had dat hij weerwolf werd. Vaalhaar, op wie hij zich eens zou wreken.
Sirius heeft gezien dat Lily lief heb, hoewel hij altijd het meest bevriend was met James, vertrouw ik er op dat hij het niet zal vertellen. Iets in zijn blik vertelde mij dat hij er ook zo over dacht. Het zou me zelfs niets verwonderen wanneer ook hij verliefd op haar is.
Zo schreef Remus verder, totdat hij schrok van een sneeuwbal die tegen zijn raam kapot sloeg en een gekleurde wolk achterliet. De tijd van de rust is voorbij, dacht hij, terwijl hij beneden zich door de rook de vage schimmen van zijn vrienden kon onderscheiden.
Weer sloeg een sneeuwbal kapot en Remus begreep dat hij nu niet langer binnen kon blijven. Zorgvuldig draaide hij de dop op de inktpot en borg deze samen met het dagboek en de veer op in zijn nachtkastje.
Volgend hoofdstuk |